کد مطلب:259 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:279
احکام روزه مسافر
(مسأله 1794) مسافری كه باید نمازهای چهار ركعتی را در سفر دو ركعتی بخواند، نباید روزه بگیرد; و مسافری كه نماز خود را تمام می خواند، مثل كسی كه شغل او مسافرت بوده یا سفر او سفر معصیت است، باید در سفر روزه بگیرد.
(مسأله 1795) مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولی اگر برای فرار از روزه باشد، مكروه است.
(مسأله 1796) اگر غیر از روزه رمضان، روزه معیّن دیگری بر انسان واجب باشد، بنابر احتیاط واجب نباید در آن روز مسافرت كند مگر این كه ضروری باشد و اگر در سفر باشد، باید قصد كند كه ده روز در جایی بماند و آن روز را روزه بگیرد; ولی اگر نذر كرده باشد روز معیّنی را روزه بگیرد، چنانچه ناچار شود می تواند در آن روز مسافرت نماید.
(مسأله 1797) اگر نذر كند روزه بگیرد و روز آن را معیّن نكند، نمی تواند آن را در سفر بجا آورد; ولی چنانچه نذر كند كه روز معیّنی را در سفر روزه بگیرد، باید آن را در سفر بجا آورد; و نیز اگر نذر كند روز معیّنی را چه مسافر باشد یا نباشد روزه بگیرد، باید آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگیرد.
(مسأله 1798) مسافر می تواند برای خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیّبه روزه مستحبّی بگیرد و بهتر است كه آن سه روز، روزهای چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه باشد.
(مسأله 1799) كسی كه نمی داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد، روزه او باطل می شود و اگر تا مغرب متوجه نشود، روزه او صحیح است.
[284]
(مسأله 1800) اگر فراموش كند كه مسافر است یا فراموش كند كه روزه مسافر باطل می باشد و در سفر روزه بگیرد، روزه او باطل است.
(مسأله 1801) اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نماید، باید روزه خود را تمام كند; و اگر پیش از ظهر مسافرت كند و قصد حداقل هشت فرسخ رفت و آمد را ـ با شرایطی كه در نماز مسافر گفته شد ـ داشته باشد وقتی به حدّ ترخّص برسد (یعنی به جایی برسد كه دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود)، می تواند روزه خود را باطل كند; و اگر پیش از آن روزه را باطل كند، بنابر احتیاط، كفّاره نیز بر او واجب است.
(مسأله 1802) اگر مسافر پیش از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، چنانچه عملی كه روزه را باطل می كند انجام نداده باشد، باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده باشد، روزه آن روز بر او واجب نیست.
(مسأله 1803) اگر مسافر بعد از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، نباید آن روز را روزه بگیرد.
(مسأله 1804) مكروه است كه مسافر و كسی كه از روزه گرفتن معذور است، در روز ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن كاملاً خود را سیر كند.
(مسأله 1795) مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولی اگر برای فرار از روزه باشد، مكروه است.
(مسأله 1796) اگر غیر از روزه رمضان، روزه معیّن دیگری بر انسان واجب باشد، بنابر احتیاط واجب نباید در آن روز مسافرت كند مگر این كه ضروری باشد و اگر در سفر باشد، باید قصد كند كه ده روز در جایی بماند و آن روز را روزه بگیرد; ولی اگر نذر كرده باشد روز معیّنی را روزه بگیرد، چنانچه ناچار شود می تواند در آن روز مسافرت نماید.
(مسأله 1797) اگر نذر كند روزه بگیرد و روز آن را معیّن نكند، نمی تواند آن را در سفر بجا آورد; ولی چنانچه نذر كند كه روز معیّنی را در سفر روزه بگیرد، باید آن را در سفر بجا آورد; و نیز اگر نذر كند روز معیّنی را چه مسافر باشد یا نباشد روزه بگیرد، باید آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگیرد.
(مسأله 1798) مسافر می تواند برای خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیّبه روزه مستحبّی بگیرد و بهتر است كه آن سه روز، روزهای چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه باشد.
(مسأله 1799) كسی كه نمی داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد، روزه او باطل می شود و اگر تا مغرب متوجه نشود، روزه او صحیح است.
[284]
(مسأله 1800) اگر فراموش كند كه مسافر است یا فراموش كند كه روزه مسافر باطل می باشد و در سفر روزه بگیرد، روزه او باطل است.
(مسأله 1801) اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نماید، باید روزه خود را تمام كند; و اگر پیش از ظهر مسافرت كند و قصد حداقل هشت فرسخ رفت و آمد را ـ با شرایطی كه در نماز مسافر گفته شد ـ داشته باشد وقتی به حدّ ترخّص برسد (یعنی به جایی برسد كه دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود)، می تواند روزه خود را باطل كند; و اگر پیش از آن روزه را باطل كند، بنابر احتیاط، كفّاره نیز بر او واجب است.
(مسأله 1802) اگر مسافر پیش از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، چنانچه عملی كه روزه را باطل می كند انجام نداده باشد، باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده باشد، روزه آن روز بر او واجب نیست.
(مسأله 1803) اگر مسافر بعد از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، نباید آن روز را روزه بگیرد.
(مسأله 1804) مكروه است كه مسافر و كسی كه از روزه گرفتن معذور است، در روز ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن كاملاً خود را سیر كند.